Jubileum magazine van Stichting Uitgeprocedeerde Vluchtelingen
Ontwerp magazine en een serie portretten van de cliënten van STUV
In dit jubileummagazine komen zes cliënten van STUV aan het woord. Zij vertellen openhartig over hun situatie en hoe zij STUV ervaren. Bij ieder komt een ander aspect van het leven van een ongedocumenteerde vluchteling aan bod.
Zo vertelt Behrous over het leven zonder identiteit en Areeq over hoe hij de Nederlandse cultuur ervaart en hoe het voor hem is dat hij niet mag werken. Zelfs vrijwilligerswerk is niet toegestaan. Omayma vertelt over de stress die zij dagelijks weer ervaart en Kamran over het leven in de Bed-Bad-Broodopvang. Openhartige maar trieste verhalen.
Het was voor ons bijzonder om de zes cliënten van STUV te ontmoeten. Het waren indrukwekkende gesprekken en foto-shoots. Er vloeiden tranen en er werd gelachen. Het viel ons op dat overal waar wij kwamen de gordijnen dicht zaten. Alsof niemand zichzelf wilde laten zien. Deze mensen voelen zich anoniem, beseften wij. Maar we zaten er gedeeltelijk naast; deze mensen zijn gewoon nog niet gewend aan onze grote Nederlandse ramen, vertelde een van hen. In Afrika en in Oosterse landen zijn de ramen namelijk piepklein en daarom schuiven ze hier de gordijnen dicht.
Toch staan deze gordijnen voor ons symbool voor hun situatie. Deze mensen zijn afgesloten van de Nederlandse samenleving, van hun familie en van hun thuisland. Ze zijn nergens! Wat hen op de been houdt zijn de hoop en heel soms minuscule lichtpuntjes, waar STUV hen zo goed mogelijk bij ondersteunt. Wij van UNIT-2 hebben bewondering voor de veerkracht van deze cliënten en voor alle medewerkers en vrijwilligers van STUV.
'Hoe lang ontwerp en fotografeer je eigenlijk al?' Inmiddels zo’n 15 jaar, zei ik. Dan kunnen we elkaar de hand geven, zei hij lachend. 'Ik ben al 15 jaar vluchteling.'