Magazine/
Stichting Uitgeprocedeerde Vluchtelingen
Grafisch ontwerp en een documentaire fotoserie over zes cliënten van stichting uitgeprocedeerde vluchtelingen.
GRAFISCH ONTWERP, FOTOGRAFIE
Over dit magazine
In dit jubileummagazine zijn zes cliënten van STUV geportretteerd. Zij vertellen openhartig over hun situatie en hoe zij STUF ervaren. Bij ieder komt een ander aspect van het leven van een ongedocumenteerde vluchteling aan bod. Zo verteld Behrous over het leven zonder identiteit en Areeq over hoe hij de Nederlandse cultuur ervaart en hoe het voor hem is dat hij niet mag werken. Zelfs vrijwilligers werk is niet toegestaan. Omaya vertelt over de stress die zij dagelijks weer ervaart en Kamran over het leven in de bed-Bad-Broodopvang. Het zijn openhartige maar trieste verhalen. Deze aangrijpende verhalen onthullen de complexiteit van hun situaties en benadrukken de rol die STUV speelt in hun leven. Door hun persoonlijke ervaringen te delen, vergroten ze het bewustzijn over de realiteit van vluchtelingen en geven ze een stem aan degenen die vaak niet worden gehoord. Vanuit verschillende perspectieven laten de cliënten zien hoe STUV hen ondersteunt, niet alleen op praktisch niveau maar ook emotioneel en sociaal. Het magazine dient als een krachtig platform om de verhalen van deze individuen te delen, waarbij hun menselijkheid wordt benadrukt en het belang van solidariteit en begrip wordt onderstreept. 
Het was een bijzondere ervaring voor ons om de zes cliënten van STUV te ontmoeten. Het waren indrukwekkende gesprekken en fotoshoots. Er vloeide tranen en er werd gelachen. Het voel ons op dat overal waar we kwamen, de gordijnen dicht zaten. Alsof niemand zichzelf wilde laten zien. Deze mensen voelen zich anoniem, realiseerden we ons. Maar we zaten er gedeeltelijk naast; deze mensen zijn eenvoudigweg niet gewend aan onze grote Nederlandse ramen, legde een van hen uit. In Afrika en Oostelijke landen zijn de ramen namelijk piepklein, en daarom schuiven ze hier de gordijnen dicht. Toch symboliseren deze gesloten gordijnen hun situatie voor ons. Deze mensen zijn geïsoleerd van de Nederlandse samenleving, van hun families en van hun thuislanden. Ze zijn nergens! Wat hen op de been houdt, zijn de hoop en de minuscule lichtpuntjes,waar STUF, hen zo goed mogelijk bij  ondersteunt. Wij bij UNIT-2 bewonderen de veerkracht van deze cliënten en applaudisseren voor al het personeel en de vrijwilligers bij STUV.
"How long have you been photographing?" he asked.
"About 15 years now," I replied. 
He chuckled and said, 
"Then we can shake hands. 
I've been a refugee for 15 years."
Concept, grafisch ontwerp en fotografie
Studio Rob Overmeer

Teksten
Jos van Duinen, Robin Ouwerkerk, Erik Went